- osculor
- oscŭlor, ātus, 1 (old form auscŭ-lor, Plaut. As. 5, 2, 42; id. Merc. 3, 3, 14; old inf. oscularier; v. infra), v. dep. [osculum], to kiss (class.).I.Lit.: compellando blanditer, ausculando. Plaut. As. 1, 3, 69:II.
eam vidisse cum alieno oscularier,
kissing each other, id. Mil. 2, 2, 88:osculari atque amplexari inter se,
id. ib. 5, 1, 40:ille autem me complexus atque osculans flere prohibebat,
Cic. Rep. 6, 14, 14:eum complexus, osculatusque dimisit,
id. Att. 16, 5, 2:simulacrum,
id. Verr. 2, 4, 43, § 94:osculetur me osculo oris sui,
Vulg. Cant. 1, 1. —Transf., to make much of, to value, prize:inimicum meum sic amplexabantur, sic osculabantur,
Cic. Fam. 1, 9, 10:scientiam juris tamquam filiolam,
id. Mur. 10, 23.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.